[:nl]
Elke, Egon en Mitte uit Leuven bezochten de opvangtehuizen van Let Us Change in Awassa. Een onvergetelijke levenservaring die ze nu graag met jullie delen in dit leuke verslag.
“We vertrokken opnieuw naar Ethiopië. Ik, Egon, en onze dochter, Mitte Arsema. Voor mij en Egon was het de 4de keer. Voor Mitte was het de 2de keer. Dat ze terug ging alvast. Ze is er 6,5 jaar geleden immers geboren.
In onze voorbije reizen waren we nooit in Awassa geweest. Het was ook pas de voorbije jaren dat we via Eline en Johan Let us Change leerden kennen. Het werd zo wel eens tijd dat we dat, waar we graag en veel verhalen van horen, ook eens konden zien. En we waren van harte welkom.
Die ‘we’, dat was een hele groep. Wij 3 en nog 3 andere volwassenen met een andere Ethiopische dame van 6,5 jaar.
Op onze 8ste dag in Ethiopië, kwamen we aan in Awassa. Awassa, daar keken we naar uit, na het kamperen in de natte, frisse en overweldigende Bale bergen. Op dag 9 ontdekken we eerst Awassa vanop het water, en worden overstelpt met heerlijke beelden, kleuren, zichten..
Eens weer voet aan land, bellen we met Laura, de vrijwilliger bij Let us Change. Het is zondag. Maar toch zijn we welkom.
De verwelkoming zelf is overweldigend. We gaan eerst naar het meisjeshuis en worden dadelijk omringd door de vele kindjes. Die vooral heel nieuwsgierig komen kijken. Het verhaal van de tweeling die er dan net 3 dagen is, voelt als een mes in ons hart. Onze twee meisjes gaan direct op ontdekking en laten zich meesleuren door de kindjes. Het meisje van de tweeling zegt geen woord. En kijkt toe met angstige oogjes. Mijn hart breekt voor de tweede keer. (Het is later zo fijn te horen van Eline dat ze veel beter doet, en de vrolijkheid in het leven weer terug heeft gevonden – https://www.letuschange.net/nl/2016/01/17/tweeling/ ).
En dan komt Aynalem ons verwelkomen. Op zondag. Het is fantastisch om te zien hoe alle kinderen haar kennen, respecteren. In het babyhuis later spat de liefde van de kindjes af. Knuffels, kusjes, Emay, Emay! Ze is hun steun, hun zekerheid. Hun thuis.
We krijgen tussen het spelen met de kindjes, het rondkijken, de massa’s aan mooie sjaals bekijken en kiezen, het verhaal van Aynalem. En dat is toch wel indrukwekkend. Overweldigend. Het is veel. Het is zorgen. En zoeken. Naar wat ze kunnen doen. Of hoe problemen kunnen worden opgelost. Maar steeds met een positivisme, om U tegen te zeggen.
Voor Mitte is het wat raar. En ook weer niet. Al van begin van de reis voelt ze zich overal waar we zijn in het land, enorm thuis. En ook bij Let us Change. Ze vraagt tussendoor wel eens, of de kindjes ooit nog terug gaan naar hun mama. Of waar die mama is. En maakt zich vooral heel erg zorgen over het tweelingmeisje. En het is raar om dan weer te vertrekken. Maar we doen het wel met een goed gevoel. Want ja, dit optimisme willen we zeker verder blijven steunen en toejuichen.
En hopelijk komen we héél snel nog eens terug!
Elke, Egon en Mitte Arsema.”
[:]
