25 jaar geleden kreeg Europa een reeks beelden te zien van hongerbuikjes en kinderen met vliegen op hun oogjes. Op tv kan het ons na al die jaren nog maar weinig raken. Elk jaar sterven hier mensen aan honger, en op zich niet zo verwonderlijk. De bevolking groeit sneller dan de voedselproductie. De groep rijke mensen wordt groter, net zoals de groep van extreem arme mensen (zij die geen euro per dag verdienen). Er is amper berichtgeving over in de internationale media, maar als mensen er hier van horen, dan is het niet via de nationale pers. De overheid zwijgt de problematiek dood, steendood.
In de Ethiopische steden zie je enkel de prijzen stijgen. Op straat zie je amper hongerbuikjes en uitgemergelde mensen. Maar als je 20 kilometer uit de stad gaat, zullen de mensen vertellen hoe het leven er voor hen uitziet. Deze mensen zien geen ngo-auto’s. Er zijn op het platteland tenslotte geen restaurants of hotels. Het is ook ‘maar’ 80 procent van de bevolking dat buiten de steden leeft.
Er wordt gevreesd dat deze ramp het sterftecijfer van de grote droogte in de jaren 80 gaat overstijgen. Dan gaat het niet over duizenden mensen die afzien in vluchtelingenkampen, maar dan gaat het over miljoenen mensen, hele dorpen en stammen die uitsterven. Extreme honger beschadigt het lichaam voor altijd en dus is zo’n ramp echt niet voorbij in een jaar.
Grote ngo’s doen niet genoeg en verkwisten tonnen geld. De Kerk doet niets en de overheid negeert het probleem en zwijgt het dood voor de mensen die er iets aan zouden kunnen doen. Op dit moment sterven mensen en falen de millenniumdoelstellingen.
En als nu wordt gesproken over een grote droogte, wel, we zitten nu in het midden van het regenseizoen. Wat als de droge periode begint…[:]